Beatrixziekenhuis Ervaringen Zij was mijn rustpunt in dit loodzware gevecht

"Zij was mijn rustpunt in dit loodzware gevecht"

Carla
Borstkanker is de meest voorkomende soort kanker onder vrouwen: jaarlijks wordt de ziekte bij meer dan 14.000 vrouwen geconstateerd. Wat doet zo’n uitslag met je? Wat gebeurt er op het moment dat je hoort dat je borstkanker hebt? We spraken Clara Verheij, bij wie vijf jaar geleden borstkanker werd geconstateerd. ‘Mijn eerste gedachte was: hoe moet ik dit aan mijn ouders vertellen? Daarna voelde ik vooral vechtlust.’

Onderzoeken binnen één dag
‘Mijn moeder heeft borstkanker gehad, een van mijn zussen uitgezaaide borstkanker, dus toen ik op mijn 49ste een bultje voelde in mijn borst, een bultje dat maar niet wegging, wist ik: ik moet naar de huisarts. Die stuurde me door naar de mammapolikliniek van het Beatrixziekenhuis, waar ik al binnen enkele dagen terecht kon. Vanaf dat moment ging het snel. Binnen één dag werden de onderzoeken uitgevoerd om uit te wijzen of ik een goedaardige of kwaadaardige afwijking in mijn borst had. Het bultje dat ik voelde bleek een goedaardige cyste, maar uit de punctie bleek dat er op een andere plek in mijn borst een kleine, kwaadaardige tumor zat. Slechts acht millimeter groot. Ik dank degene die die punctie deed uit de bodem van mijn hart. Wat een geluk dat hij dat plekje heeft gevonden.’

Hoe vertel ik dit aan mijn ouders?
‘Aan het einde van diezelfde dag kreeg ik de uitslag. Samen met mijn vriend liep ik de kamer van mammacare verpleegkundige Mathilde van Zijtveld in. Dokter Frakking schoof ook aan. Op het moment dat dokter Frakking me aankeek, wist ik het. En begreep ik waarom ook Mathilde bij dit gesprek aanschoof. De arts bevestigde waar ik al voor vreesde… foute boel. Mijn eerste gedachte was: hoe moet ik dit aan mijn ouders vertellen? Daarna voelde ik vooral vechtlust: kom maar op, dacht ik, doe wat er moet gebeuren om me beter te maken, we gaan ervoor.’

‘Ik wil leven!’
‘Dokter Frakking, de chirurg, besprak alle opties voor een behandeling met me. Ze zou mij opereren en proberen mijn borst te sparen. Die borst kon me eigenlijk niet schelen: natuurlijk, een borstbesparende operatie zou mooi zijn, maar was dat niet mogelijk… dan niet. Ik wilde leven, koste wat kost. Tijdens de operatie werd de tumor weggehaald. Maar ik moest nog een keer worden geopereerd. Tijdens de eerste operatie kon er namelijk niet voldoende schoon weefsel rondom de tumor weggehaald worden. Voor de zekerheid was een tweede operatie, een borstamputatie, nodig.
Wat een rollercoaster... in augustus ging ik voor het eerst naar de mammapoli, in oktober was ik twee keer geopereerd en was de kanker weg. Het ging zo snel. Ik heb veel geluk gehad. Bestralingen en chemotherapie zijn me bespaard gebleven. Ik heb enorm veel steun gekregen van mijn geweldige vriend, liefdevolle familie en vriendenkring. Ja, ik heb misschien in meerdere opzichten tegenslag gehad met mijn gezondheid, maar kijk eens wat ik allemaal wél heb.’

Een ‘superwijf’
‘Mathilde van Zijtveld, de mammacare verpleegkundige die me dit hele traject en de jaren daarna heeft begeleid, was en is mijn steun en toeverlaat. Het is een superwijf! Deze ziekte is één groot gevecht. En Mathilde was in dat gevecht mijn rustpunt. Ze was er voor me, áltijd, dag en nacht. Ik kon haar bellen, mailen, ze begreep me, ze steunde me, ze voelde aan wat ik nodig had. Ik ben haar intens dankbaar.
Vijf jaar geleden ben ik geopereerd, maar nog steeds kom ik in het ziekenhuis. Ieder jaar kies ik voor een mammografie. Voor de zekerheid, het geeft me rust. En zelfs nu nog, jaren later, staat Mathilde dan voor me klaar. Komt ze vroeger naar het ziekenhuis, om me op te vangen. Of belt ze me thuis op voor de uitslag.’

Klaar met operaties
Clara is genezen, de kanker is weg. Is een borstreconstructie een optie? ‘Nee, voor mij geen reconstructie. Ik heb daar mijn redenen voor. Ik ben weer gezond, ik wil geen zware operaties meer, zeker niet met de risico’s die daarbij komen kijken.
Toen mijn moeder en mijn zus werden geopereerd aan borstkanker, heb ik hun littekens gezien. We spraken er veel over met elkaar. Ik ben er dus aan gewend. Ik vind het niet moeilijk mezelf zo te zien en mijn littekens zijn heel netjes. En nee, mijn vriend vindt dat ook niet moeilijk, hij heeft altijd achter mijn keuzes gestaan. Dus waarom zou ik nog een keer voor een operatie kiezen?’

Augustus 2019

Goed om te weten
> Borstkanker is de meest voorkomende soort kanker bij vrouwen. Voelt of ziet u een afwijking aan of rond uw borst? Bel de huisarts.
> Er zijn ook goedaardige afwijking aan de borst. Een afwijking betekent dus niet automatisch slecht nieuws.
> Een huisarts verwijst bij afwijkingen in de borst door naar de mammapoli. Hier werkt een team dat uitermate goed op elkaar ingespeeld is en dat vrijwel altijd binnen één dag alle onderzoeken op borstkanker kan afronden. Zo weet u dezelfde dag nog of u een goedaardige of kwaadaardige afwijking heeft.

Deze website maakt gebruik van cookies

Deze website toont video’s van YouTube en Vimeo. Dergelijke partijen plaatsen cookies (third party cookies). Als u deze cookies niet wilt, kunt u dat hier aangeven. U kunt dan geen video’s op deze website zien. Wij plaatsen zelf ook cookies om onze site te verbeteren. Deze gegevens worden niet aan derden verstrekt.

Lees meer over het cookiebeleid