"Door de persoonlijke aandacht voel ik mij Marjolein en niet een nummer"
Door het vuur
Ik was als verdoofd toen ik de uitslag kreeg. Het eerste wat ik vroeg was: ?wat is mijn overlevingskans?? Maar dat kon op dat moment nog niet gezegd worden. Daar waren meer onderzoeken voor nodig. In de weken die volgden, is verpleegkundig specialist Marry heel belangrijk voor mij geweest. Zij ging voor mij door het vuur. Ze begreep goed hoe spannend alles voor mij was en nam mij veel uit handen. Ze zorgde ervoor dat afspraken zo snel mogelijk werden gepland en op elkaar werden aangesloten.
Op een gegeven moment waren er op een PET-scan verdachte cellen op mijn schildklier gezien. Een echo moest meer duidelijk maken. Ik vertelde aan Marry dat ik me daar zorgen over maakte. Ik was bang dat de kanker was uitgezaaid. ?s Avonds om half 9 ging de telefoon. Marry had thuis nog een keer ingelogd in haar mail en gezien dat de uitslag van de echo goed was. Ze belde meteen om mij dat te laten weten.
Chemobehandelingen
Om te voorkomen dat de kanker zich uitzaait volg ik nu eerst chemobehandelingen. Dat is het minst spannend, want ik kan zelf niet veel doen. De meiden op de dagbehandeling zijn ontzettend lief. Dat maakt veel verschil. Als ik ze ergens anders in het ziekenhuis tegenkom, herkennen ze me en vragen ze me hoe het gaat. Door die persoonlijke aandacht voel ik mij Marjolein en niet een nummer.
Ik weet dat ik ernstig ziek ben, maar zo voel ik mij niet. Ik wil van alles doen, maar mijn lichaam houdt me tegen. Toch mag ik niet klagen. Tot nu toe heb ik niet veel last van de chemo. Ik ben alleen heel moe. Maar als dat het is, dan teken ik daarvoor.
Grenzen verleggen
Als de chemobehandelingen zijn afgerond, krijg ik een borstamputatie. Een borstsparende operatie is geen optie voor mij. Ik zie daar nu nog niet tegenop. Er zit iets in mijn lichaam dat er niet hoort en dat moet eruit. Ik verleg ook elke keer mijn grenzen. Eerst dacht ik: als mijn haren uitvallen, ga ik een pruik dragen. Niemand zal mij zonder haren zien. Maar toen het eenmaal zover was, maakte het me minder uit. En het voordeel is dat ik me nu niet hoef te ontharen.
Niet alleen
De verwachting is dat ik zal genezen. Daar ben ik blij om, maar ik vind het een eng idee dat ik me goed kan voelen terwijl ik eigenlijk doodziek ben. Die angst laat zich minder makkelijk weghalen dan de kanker. Dat maakt het zo ingrijpend. Niet alleen voor mij, maar ook voor de rest van mijn omgeving. Kanker heb je niet alleen.