"Ook al was ik voorbereid, zo’n uitslag is een klap in je gezicht"

Borstkanker: een klap in je gezicht
‘Ik wist het eigenlijk al, toen ik een klein bultje net onder mijn borst voelde. Dit is niet goed, dacht ik bij mezelf. Ook mijn huisarts maakte zich zorgen en verwees me door. Ik weet het nog goed: op donderdag ging ik naar de huisarts en al op maandag kon ik terecht in het ziekenhuis.’
Ineke werd doorverwezen naar de mammapolikliniek van het Beatrixziekenhuis, waar binnen een dag alle onderzoeken plaatsvonden om vast te stellen of er sprake was van kanker. Aan het einde van die dag kreeg Ineke de uitslag: borstkanker. ‘Ook al was ik er op voorbereid, zo’n uitslag is toch echt een klap in je gezicht.
Het ging gelukkig allemaal heel snel, zodat ik niet lang in onzekerheid zat. ’s Ochtends ging ik samen met mijn man naar het ziekenhuis, ik ging van onderzoek naar onderzoek en dezelfde dag nog konden we terecht voor de uitslag.’ Een paar dagen later waren alle onderzoekuitslagen bekend en kon er worden gesproken over de mogelijkheden voor behandeling.

Geen centje pijn na de operatie
‘Toen dokter Frakking (mammacare chirurg, red.) samen met mammacare verpleegkundige Mariëlle Bakker de uitslagen met mij doornam, kreeg ik direct uitleg over alle opties voor een behandeling. Het mammacareteam was erg lief: zowel de arts, als de verpleegkundige. Ze namen alle tijd voor uitleg en dat bleef het hele traject zo. De keuze voor een behandeling was aan mij en ik wist direct: ik wil een volledige borstamputatie. Een borstbesparende operatie is voor mij nooit een optie geweest. Nee, alles weg. Het liefst wilde ik ook mijn andere, gezonde borst, laten amputeren. Uit voorzorg. Maar dat was niet nodig.’
Al snel werd Ineke geopereerd. ‘Ik heb geen centje pijn gehad na die eerste operatie. Het litteken was ragfijn. Ja, ik werd beperkt in wat ik mocht doen. Maar toch: binnen drie dagen na de operatie lag ik alweer in het zwembad, waar ik als trainer werk. Gewoon doen wat je altijd doet, dat was en is mijn motto. In beweging blijven, actief blijven, als dat mogelijk is natuurlijk.’
Maar na die eerste operatie bleek dat er uitzaaiingen waren. Een tweede operatie was noodzakelijk met vervelende complicaties tot gevolg. ‘De wond bleef lekken. Daar ging ik weer: ziekenhuis in en uit. De mammacare verpleegkundigen waren er voor me, ze waren ontzettend zorgzaam, maar vervelend was de situatie wel. Uiteindelijk kreeg ik een zakje waarin het vocht wegliep en dat ik zelf kon verwisselen. Dat hielp.’

‘Haal al dat haar er maar af’
Hoewel de kankercellen tijdens de operatie waren verwijderd, was een reeks chemokuren onoverkomelijk. ‘De chemokuur was zwaar, heel erg zwaar. Ik was verschrikkelijk moe; opstaan van de bank was al loodzwaar. Dankzij het voorlichtingsmateriaal wist ik wat me te wachten kon staan. Vermoeidheid ja, maar ook haaruitval. Exact drie weken na de start van de behandeling kon mijn haar uitvallen, las ik. “Gelukkig heb ik al mijn haar nog”, zei ik op die bewuste dag, drie weken na de start van de kuur, tegen mijn man. Terwijl ik het zei, haalde ik mijn hand over mijn hoofd. Een dikke pluk haar bleef in mijn hand achter. Ik heb direct de kapper gebeld: haal al het haar er maar af. Om praktische redenen hoor, ik had geen zin in rommel thuis. Maar ook: ik wilde er vanaf zijn. Ik heb wel altijd petjes gedragen om mijn kale hoofd te verbergen, vreselijk vind ik het om mezelf zonder haar te zien, en een pruik had ik al uitgekozen.’

Altijd positief
De chemokuren zijn achter de rug, Ineke heeft haar energie weer terug. Positief is ze altijd gebleven. Het behandeltraject zit er op, er is nog één grote stap. ‘Ik heb gekozen voor een borstreconstructie. Hoewel ik er totaal geen moeite mee heb om mezelf zonder borst te zien, wil ik toch weer twee borsten. Dat traject doorloop ik nu. Ik wil geen borstimplantaat, dat vind ik te risicovol. Ik heb gekozen voor een borstreconstructie met eigen vet uit de buik. Er wordt onderzocht of dat mogelijk is.’ Nuchter als ze is, antwoordt Ineke op de vraag wat ze doet als een dergelijke oplossing niet mogelijk is: ‘Nou, dan kan het niet, daar maak ik mij niet druk om.’

Goed om te weten
> Ineke constateerde bij zichzelf een kleine afwijking in een van haar borsten. Voelt u een afwijking in uw borst? Bel dan de huisarts.
> Een afwijking in of rond de borst hoeft niet altijd slechts nieuws te betekenen. Er zijn ook goedaardige afwijkingen.
> Een huisarts verwijst bij afwijkingen in de borst door naar de mammapoli. Hier werkt een team dat uitermate goed op elkaar ingespeeld is en dat vrijwel altijd binnen één dag alle onderzoeken op borstkanker kan afronden. Zo weet u dezelfde dag nog of u een goedaardige of kwaadaardige afwijking heeft.

September 2019