"De rust en de eerlijkheid van Diederika geven mij enorm veel steun"
Sharon Vervloet: "De band tussen Diederika en ons ontstond van nature. De klik was er meteen".
Drieëntwintig weken zwanger was Sharon toen ze veel buikpijn kreeg en met spoed naar het ziekenhuis moest. In het ziekenhuis bleek dat ze al vijf centimeter ontsluiting had. Tijdens de bevalling was Diederika de verpleegkundige die Sharon en vriend Niels bijstond. "Ik had pas door dat het niet goed ging toen in het ziekenhuis werd verteld dat ik vijf centimeter ontsluiting had. Na een tijdje vertelde Diederika dat ze in de kamer hiernaast een speciaal mandje had klaargemaakt waarin Ivo en Isa mee naar huis konden. Het kwam hard aan, maar ik had deze duidelijkheid op dat moment nodig. Ik realiseerde me op dat moment dat ik Ivo en Isa niet in een Maxi-Cosi mee naar huis zou kunnen nemen. Toen ik bevallen was van Ivo en Isa was Diederika degene die mij overtuigde dat ik ze echt vast kon houden en aan kon raken. Ik vond dit eng in het begin, maar het was zo fijn. En de zorgzaamheid van Diederika verwarmde mij echt. Ze bleef maar tegen de tweeling praten alsof ze wel leefden en alsof ze het hoorden: 'Oh wat zijn ze mooi.' Samen met Diederika hebben we voetafdrukken gemaakt van Ivo en Isa. Dit is voor ons een belangrijke herinnering. Toen ik zwanger was van Fenna heb ik dit Diederika vrijwel direct laten weten. Ik wilde heel graag dat Diederika ook bij deze bevalling zou zijn. En gelukkig is dit ook gelukt. Deze bevalling was natuurlijk qua lading heel anders, maar hetzelfde, goede gevoel was er weer. Het had niet mooier kunnen zijn."
Diederika van Pelt: "Wat een respect heb ik voor de kracht van Sharon en Niels".
"Ivo en Isa zijn half maart 2017 geboren. Op 12 mei dat jaar stond Sharon voor me met Qmusic om mij te verrassen tijdens de Dag van de Verpleging. Ze wilde iets terug doen voor mijn betrokkenheid. Ik was zo verbaasd en had zoveel respect voor hen dat ze zo snel weer op de afdeling kwamen. Voor mij! Ik ben zo blij dat ik de kans van Sharon en Niels kreeg om ook bij de bevalling van Fenna te zijn. Het heeft zo moeten zijn. Ik zou namelijk eigenlijk naar mijn dochter in Zeeland gaan, maar dat ging op het laatst niet door. Toen ik in de ochtend een berichtje van Sharon kreeg dat de bevalling was begonnen, ben ik meteen naar het ziekenhuis gegaan. Het was heel fijn dat ik tijdens de bevalling er volledig voor haar kon zijn. Ik kon haar een-op-een begeleiden. Ze deed het geweldig. Gelukkig huilde Fenna direct. Eigenlijk al toen ze nog niet eens helemaal geboren was. De tranen kwamen bij mij toen ook. Ik wist wel dat het goed ging, maar de ontlading voor Sharon en Niels moet zo groot zijn geweest toen ze Fenna nu wel hoorden huilen. Wat een mooi gezond levend kindje! Sharon zei snikkend: "Ze doet het." Alle puzzelstukjes vielen die dag op zijn plek."