Wonen met zorg Ervaringen Moeder, echtgenote, zus en vriendin blijven

"Moeder, echtgenote, zus en vriendin blijven"

Anneke Stok
Zestig jaar is ze nu, mevrouw Anneke Stok. En daarvan leeft ze twintig jaar met de ziekte van Parkinson. Sinds twee jaar woont ze in Rivas-locatie Waerthove in Sliedrecht. 'Wonen in een verpleeghuis is een noodzakelijk kwaad, vooral op mijn leeftijd. Maar als het dan tóch moet, is dit verpleeghuis prima. Alle medewerkers zijn vriendelijk: de verpleging, maar ook de mensen van de keuken, de technische dienst, de schoonmaak, de bevoorrading, iedereen.'

Zorgen om moeder
Thuis liep ze vast, vertelt ze. 'Na mijn DBS-operatie (deep brain stimulation) ging het thuis eigenlijk niet meer. Ik viel steeds vaker bijvoorbeeld, en kon mijn huishouden niet meer zelf doen. En doordat ik moeilijk en heel zachtjes praat, werd mijn sociale leven ook veel minder.' Ze legt uit dat haar man door zijn werk als vrachtwagenchauffeur doordeweeks overdag nauwelijks thuis kan zijn. Dochter Wouda vult aan dat ook de kinderen zich steeds meer zorgen gingen maken om hun moeder.

Binnenplein
Het appartement van Anneke is licht en ruim. Met haar elektrische rolstoel kan ze er goed manoeuvreren. 'Dat vind ik het fijnste: gewoon je eigen appartement. Als ik 's nachts even wil gaan lezen, dan kan dat.' Haar man is er in het weekend ook en geniet dan van de sociale contacten, zoals in het restaurant. 'Mijn week is behoorlijk gevuld met allerlei activiteiten zoals het koor, de 'crea', bewegen en de gespreksgroep. 's Middags en 's avonds ga ik koffiedrinken op het Binnenplein. Daar doen we ook vaak een spelletje: Rummikub of Skip-Bo. Vandaag niet, want ik heb een receptie ' een nichtje trouwt. Ik heb wel even overlegd dat ze het eten voor me apart zetten. Dat kan hier gewoon. Ook kunnen de kinderen blijven eten, tegen betaling. En Wouda gaat vaak mee naar de crea.'

Trudie
Anneke is enthousiast over Trudie die overdag ondersteuning biedt op het Binnenplein: 'Dat geeft regelmaat. Voordat zij kwam, deden zorg- en activiteitenbegeleiders het plein erbij. Uit het extra geld dat er gekomen is, wordt nu Trudie betaald. We missen haar echt als ze er niet is. Het zou mooi zijn als ze een vaste vervanger kreeg. Dan zouden ook de dinsdag en de vakanties ingevuld worden.' Ook zou ze het fijn vinden als de activiteiten- begeleiders bij ziekte vervangen zouden worden. 'Anders vallen er zomaar verschillende dagdelen uit.' Het gesprek komt op wat ze écht belangrijk vindt in het leven. 'Het belangrijkste vind ik om echtgenote, moeder, zus en vriendin te zijn. Een normaal sociaal leven leiden eigenlijk. Dat lukt hier beter dan thuis.' Dochter Wouda: 'Eigenlijk hebben we als kinderen meer aan u, sinds u hier woont. Thuis zat de Parkinson te veel in de weg, op het laatst.'

Deze website maakt gebruik van cookies

Deze website toont video’s van YouTube en Vimeo. Dergelijke partijen plaatsen cookies (third party cookies). Als u deze cookies niet wilt, kunt u dat hier aangeven. U kunt dan geen video’s op deze website zien. Wij plaatsen zelf ook cookies om onze site te verbeteren. Deze gegevens worden niet aan derden verstrekt.

Lees meer over het cookiebeleid