Neusbijholteontsteking

Boven en naast de neus bevinden zich holle ruimten in het hoofd, de zogenaamde neusbijholten. Deze staan in directe verbinding met de neusholte. De neusbijholten kunnen om verschillende redenen ontstoken raken. Dit kan zowel door een infectie met een virus of bacteriën, maar ook bij bijvoorbeeld ziekten van het slijmvlies zelf. Denk hierbij aan een allergie of chronische bijholteklachten.

Een neusbijholteontsteking begint vaak met het beeld van een gewone verkoudheid. Het slijmvlies in de neus raakt opgezet waardoor er neusverstopping optreedt. Er kan snot uit de neus en in de keel lopen. Hierdoor neemt de reuk en smaak vaak af. En kan er sprake zijn van hoestklachten en keelpijn. Wanneer door de zwelling de neusbijholten verstopt raken, dan kan zich slijm in de holten ophopen. Hierdoor kan hoofdpijn boven en onder de ogen ontstaan. In eerste instantie kunnen de klachten door de huisarts behandeld worden. Wanneer de klachten ondanks behandeling langer aanhouden zes weken, dan spreken we van een chronische neusbijholteontsteking. In dit geval kan voor doorverwijzing naar de KNO-arts worden gekozen.

            Afb. 1. Anatomie neusbijholten. (Medical Visuals ©)

In zeldzame gevallen kan een neusbijholteontsteking zich buiten de holten uitbreiden. Er kan dan sprake zijn van hoge koorts met ernstige hoofdpijn en sufheid. Tevens kan zich een rood gezwollen oog ontwikkelen. Als u deze klachten hebt, neem dan direct contact met uw arts.

Hoe wordt de diagnose gesteld?

Voor het stellen van de diagnose is het belangrijk om de beschreven klachten op een rij te hebben. Na het gesprek met uw KNO-arts verricht de arts vervolgens een algemeen onderzoek waarbij er ook in de neus gekeken wordt. Om wat dieper in de neus te kunnen kijken, wordt vaak een neusendoscopie verricht. Hierbij wordt de neusholte geïnspecteerd met een klein cameraatje. Op deze wijze kan er bekeken worden of er zaken in de neus aanwezig zijn die een goede afvoer uit de holten belemmeren. Denk hierbij aan neuspoliepen of een scheefstaand neustussenschot.

Wanneer de bevindingen bij het onderzoek niet helemaal hetzelfde zijn als uw klachten of wanneer de KNO-arts een chirurgische behandeling overweegt, dan kan er besloten worden tot het maken een CT-scan. Met de scan worden alle holten en het inwendige van de neus goed in beeld gebracht.
Soms is het nodig om bloed te prikken. Om zo te bevestigen dat er een ontsteking aanwezig is. Of om aan te tonen dat er wellicht sprake is van een allergie.

Wat is de behandeling van een neusbijholte-ontsteking?

Medicijnen
In eerste instantie wordt geprobeerd om de zwelling in de neus tegen te gaan. Hierdoor kunnen de verstopte holten zich weer leegmaken. Dit kan door neusdruppels met xylometazoline te gebruiken. Voor gebruik langer dan een week zijn neussprays met ontstekingsremmers (corticosteroïden) geschikter. Wanneer er poliepen in de neus aanwezig zijn, kunnen deze corticosteroïden ook in tabletvorm worden voorgeschreven.

Hiernaast kan het slinken van het neusslijmvlies ook sneller gaan door te stomen en door de neus te spoelen met een zoutoplossing.
In het geval van recent ontstane klachten hoeft er niet direct met antibiotica gestart te worden. Bij ernstige of aanhoudende klachten is dit echter wel soms nodig. Meestal heeft de huisarts dit al besloten. In het geval van een chronische sinusitis kan voor behandeling met antibiotica worden gekozen gedurende meerdere weken.

Operatie
Wanneer de klachten niet of onvoldoende reageren op behandeling met medicijnen dan kan het noodzakelijk zijn om een operatie aan de neusbijholten uit te voeren.
De operatie kan in uitgebreidheid wisselen. Dit wordt door uw arts toegelicht.